ماون کاوشگر فضایی بود که به‌منظور مطالعه جو مریخ طراحی شد.
این فضاپیما در ۱۸ نوامبر ۲۰۱۳ توسط ناسا به‌سوی سیاره سرخ پرتاب شد.
پرتاب
ماون ۱۰ ماه در سفر بود تا اینکه در ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۴ توانست وارد مدار مریخ شود. هدف این فضاپیما همانطور که از نامش پیداست – ماموریت تکامل مواد فرار و جو مریخ- درک آب و هوا و اتمسفر مریخ بود.
این کاوشگر ماموریت علمی یک ساله خود را با انجام مشاهدات منظم از جو بالایی مریخ، یونوسفر، فعل و انفعالات خورشید و باد خورشیدی آغاز کرد.
فضاپیما حامل ۹ ابزار علمی بود که برای بررسی نور فرابنفش، باد خورشیدی، دما، عکاسی و… به‌کار می‌رفت.
تهدید برخورد به یک دنباله‌دار تنها ماه‌ها پس از آغاز ماموریت ماون، آن را تهدید می‌کرد. با کنترل هدایت‌کنندگان کاوشگر، ماون بدون هیچ آسیبی سالم باقی ماند. همچنین توانست داده‌های ارزشمندی درباره تاثیر دنباله‌دار بر روی مریخ را به زمین مخابره کند.
دستاوردهای ماون
براساس داده‌های ماون دانشمندان اعلام کردند که دو پدیده پیشبینی نشده را در جو مریخ مشاهده و کشف کردند. یکی ابر غباری در ارتفاع حدود ۱۵۰ تا ۳۰۰ کیلومتر و دیگری درخشش شفاف ماورابنفش شفاف در نیمکره شمالی سیاره بود.
این کاوشگر پروازهای نزدیکی نیز بر فراز ماه بزرگ مریخ، فوبوس انجام داد و با استفاده از ابزار تصویربرداری طیف‌سنج ماوربنفش خود توانست تصاویر طیفی از این قمر تهیه کند.
علاوه‌بر این، فضاپیما لایه‌ها و شکاف‌های جالب توجهی را در قسمت بالایی اتمسفر سیاره سرخ کشف کرد که به زمین نیز شباهت دارد.
این لایه‌ها مشابه سیاره ما، دارای بار الکتریکی‌اند که سیگنال‌های رادیویی را دچار اختلال می‌کند.
تجهیزات ماون مقادیر زیادی از وجود پلاسما در اتمسفر مریخ را نیز گزارش کرده‌اند.
این اطلاعات به ما برای تعیین چگونگی از دست دادن مواد فرار از جو مریخ و درک آب و هوای گذشته و تغییراتی که دچار آن شده کمک شایانی کرد.
در سال ۲۰۱۳ فضاپیما با خطر برخورد به فوبوس روبرو بود که با یک مانور کوچک توانست خود را نجات دهد.
با وجود اینکه ماموریت ماون یک ساله بود، همچنان در جو مریخ در گردش است. احتمالاً سوخت کاوشگر تا سال ۲۰۳۰ برای کارکرد آن کافی باشد.