چکیده
هدف: شناخت ساختار، کاربرد و سودمندیهای مهارتهای روانی ازجمله تصویرسازی برای ورزشکاران معلول، به آنها این امکان را میدهد که عملکرد خود را ارتقا داده و ورزش برایشان خوشایندتر شود. پژوهش حاضر، تصویرسازی ورزشی ورزشکاران بااختلالهای جسمیحرکتی و شنوایی و بینایی را مقایسه میکند.
روشبررسی: روش پژوهش علیمقایسهای بود. جامعهٔ آماری این پژوهش را تمامی ورزشکاران بااختلال جسمی حرکتی و شنوایی و بینایی شهر ارومیه تشکیل دادند. بهروش غیرتصادفی دردسترس تعداد ۹۷ نفر انتخاب شدند. ابزار بهکاررفته شامل پرسشنامهٔ اطلاعات فردی و پرسشنامهٔ تصویرسازی ورزشی SIQ با ۳۰ آیتم بود که ۳۰ بازنمایی متفاوت از ۵ کارکرد تصویرسازی را نشان میداد. برای آزمون فرضیهها از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.
یافتهها: تصویرسازی ورزشی ورزشکاران بااختلالهای جسمیحرکتی و شنوایی، تفاوت معناداری بایکدیگر نداشتند (۰٫۰۵
)؛ همچنین تصویرسازی ورزشی ورزشکاران باتحصیلات دانشگاهی بهطور معناداری بیشتراز همتایان باتحصیلات کمتراز دیپلم بهدست آمد (۰٫۰۵>p). در تصویرسازی ورزشی ورزشکاران باشدتهای مختلف آسیب نیز، تفاوت معناداری بایکدیگر مشاهده نشد (۰٫۰۵
).
نتیجهگیری: براساس یافتههای پژوهش میتوان نتیجه گرفت تصویرسازی برای تمامی ورزشکاران بااختلالهای حسی و حرکتی بهصورت گستردهای استفاده میشود؛ البته باید بر بهبود مهارت تصویرسازی در ورزشکاران بااختلال بینایی و همچنین ارتقای تحصیلات ورزشکاران بااختلال تأکید شود.